استخراج ۲۰۰۰ لیتر آب از هوا در یک نصف روز
تجهیزات جانبی: پژوهشگران می گویند راهکارهای برداشت آب از هوا بسیار مقیاس پذیر هستند، آن هم در صورتیکه با انرژی های تجدیدپذیر کار می کنند.
به گزارش تجهیزات جانبی به نقل از ایسنا، کارآفرینان در سرتاسر جهان درحال استقرار سیستم هایی هستند که می توانند آب تمیز و آشامیدنی را از هوا، حتی در مناطقی با رطوبت کم استخراج کنند. با اینحال این فناوری برای رفع کمبود جهانی آب شیرین بسیار گران است.
طبق گزارش سازمان ملل متحد، نیمی از جمعیت جهان حداقل یک دفعه در ماه با کمبود آب مواجهند. انتظار می رود سال آینده ۱.۸ میلیارد نفر در سرتاسر جهان با شرایط کمبود مطلق آب مواجه شوند.
در صورتیکه کارخانه های نمک زدایی می توانند کمک کننده باشند، اما این فناوری باید در مقیاس بزرگ و با دسترسی به آب دریا به کار گرفته شود. این امر موجب می شود که مناطقی با جمعیت کمتر یا محلهای دورافتاده برای حل مشکلات آب خود به کمک نیاز داشته باشند.
ضمن این که سیل شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی نیز می تواند منابع آبی موجود را آلوده کند.
بدین سبب فناوری تولید آب از هوا می تواند به ارائه آب تمیز و سالم در این شرایط کمک نماید.
آب چگونه از هوا برداشت می شود؟
اصل تولید آب از هوا ساده است. رطوبت موجود در هوا حاصل از بخار آب است که می تواند برای تامین آب تمیز استخراج شود. دو روش مختلف سرمایش و گرمایش می توانند به این هدف کمک کنند.
در روش سرمایشی، هوای مرطوب تا نقطه میعان خنک می شود، جایی که بخار آب به آب مایع متراکم می شود.
در روش گرمایش نیز از یک ماده نم گیر یا رطوبت گیر برای جذب رطوبت هوا استفاده می شود که سپس حرارت داده می شود تا آب آن آزاد شود.
افزایش مقیاس هر دو فناوری آسان است و می توان انرژی مورد نیاز آنها را با انرژی های تجدیدپذیر تامین کرد که آنها را برای استقرار در محلهای دوردست و باتوجه به نیازهای جوامع محلی ایده آل می کند.
آب جادویی
بعد از مواجهه با خشکسالی در سال ۲۰۱۶، بت کویگی دانشجوی کنیایی آغاز به جستجوی یک راهکار تصفیه آب برای مساعدت با تامین آب پاک از رودخانه مجاور کرد. وی در نهایت به ایده استفاده از ژنراتور هوا-آب مبتنی بر خنک کننده رسید و مجیک واتر(Majik Water) را برای مساعدت با جوامع محلی برای دسترسی به آب پاک راه اندازی نمود.
مجیک واتر با همکاری سازمان های غیردولتی(NGO) حالا راهکارهای مقیاس پذیر را برای خانواده ها، بیمارستان ها و جوامع ارائه می دهد و بزرگترین سیستم آن می تواند ۵۰۰ لیتر آب را ظرف ۲۴ ساعت تولید نماید.
در صورتیکه این سیستم ها به مردم کمک کرده اند، کویگی معتقد می باشد باتوجه به هزینه هایشان راهکار بلندمدتی نیستند.
سواپنیل شریواستاو یک دانشجوی هندی نیز با داستان مشابهی روبرو شد. خشکسالی در شهر کوژیکود دسترسی او به آب را به دو سطل در روز در سال ۲۰۱۶ کم کرد و سه سال بعد لابراتوار های اوراوو(Uravu) را در هند تأسیس کرد.
شرکت شریواستاو از روش گرمایش برای تولید آب استفاده می نماید و سیستم خودرا به شکلی افزایش مقیاس داده است که ۲۰۰۰ لیتر آب را تنها در ۱۲ ساعت تحویل دهد. با این وجود، هزینه تحویل این آب برای جوامع محلی بسیار بالا بود و این استارت آپ نتوانست پشتیبانی NGOها را در هند دریافت کند.
حالا لابراتوار های اوراوو آب تولیدی خودرا به صنعت گردشگری و هتلینگ می دهند. سایر مشتریان آنها نیز شامل مراکز داده ای هستند که عملیات آنها مقادیر زیادی گرما تولید می کند.
شریواستاو می خواهد فناوری خودرا برای تولید آب شیرین و کاهش مصرف آب مراکز داده تا ۹۵ درصد به کار گیرد.
در سیستم های برداشت آب از هوا باید در قطعاتی مانند مبدل های حرارتی، مواد نم گیر و کندانسورها نوآوری شود تا واقعاً مشکل کمبود جهانی آب را حل کنند. کارشناسان پیشنهاد می کنند که حمایت دولت ها و وضع مقررات زیست محیطی بهینه نیز می تواند به افزایش پذیرش این فناوری کمک نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب