آستین رباتیک امکان لمس کردن را در حقیقت مجازی فراهم می کند
به گزارش تجهیزات جانبی، یک آستین رباتیک که هوا را به جای موتورهای الکتریکی به کار می گیرد، می تواند امکان لمس کردن را برای کاربران حقیقت مجازی فراهم آورد.
به گزارش تجهیزات جانبی به نقل از ایسنا، به جهت اینکه محیط حقیقت مجازی واقعی به نظر برسد، تجربه کردن حس لامسه بطور قطع کمک خواهد نمود. یک آستین مخصوص می تواند بزودی به مردم امکان بدهد که بهتر از حس لامسه در حقیقت مجازی برخوردار شوند.
به نقل از نیواطلس، در بیشتر سیستم های بازخورد لمسی کنونی، حس لامسه با کمک آرایه هایی از محرک های کوچک موتوری مدیریت می شود که در مقابل پوست به ارتعاش درمی آیند. بسته به شدت، مدت و توالی ارتعاشات میتوان احساساتی را مانند ضربه زدن، نوازش کردن! یا فشردن شبیه سازی کرد.
یک چاره شامل جایگزینی موتورها با کیسه های الاستومری بادی سبک تر، کمتر پیچیده و کم مصرف تر است. این محرک های پنوماتیکی را با باد کردن و انبساط انتخابی شبیه سازی می کنند و هنگام انجام این کار به پوست فشار می آورند. در این شیوه، برای داشتن فشار کافی بسمت پایین باید از انبساط محرک ها در جهات دیگر هنگام باد شدن جلوگیری کرد. در نتیجه، چنین سیستم هایی اغلب در اسکلت های بیرونی نسبتا حجیم با بخش های سفت ادغام می شوند که انبساط کیسه ها را هدایت می کنند.
اینجاست که «هاپتیکنیت»(Haptiknit) وارد می شود. این فناوری توسط گروهی از محققان «دانشگاه استنفورد» به سرپرستی پروفسور «آلیسون اوکامورا»(Allison Okamura) و با همکاری دانشگاه «ام آی تی»(MIT) درحال توسعه است.
نمونه اولیه هاپتیکنیت هم اکنون به شکل یک آستین نشان داده شده که در مجموع هشت محرک پنوماتیک را در دو ردیف چهارتایی در خود جای داده است. هر کیسه را میتوان به صورت جداگانه از راه یک شیلنگ نازک باد و تخلیه کرد که با پمپ بازویی کار می کند.
بدنه اصلی آستین با بافتن الیاف نایلون و پنبه ساخته شد. با این وجود، الیاف ترموپلاستیک هم در قسمت های دایره ای که محرک ها را در خود جای می دهند، استفاده می شوند. اعمال حرارت به آن نواحی بعد از تکمیل فرایند بافت کمک کرد تا الیاف ترموپلاستیک ذوب شوند و بعد از سرد شدن سفت شوند. سپس آن نواحی، محفظه های سفتی را برای محرک ها تشکیل دادند که انبساسفتیط آنها را بسمت پوست کاربر هدایت می کرد.
در ارزیابی این فناوری، هم آستین هاپتیکنیت و هم یک آرایه مشابه متشکل از هشت محرک موتوری روی ۳۲ داوطلب آزمایش شدند. مشخص شد که با سیستم هاپتیکنیت، شرکت کنندگان بهتر می توانند مکان ضربه های مجازی را روی بازوی خود تعیین کنند.
همچنین، آستین هوشمند با فعال کردن متوالی کیسه ها یکی بعد از دیگری برای ایجاد حس لامسه مجازی با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت. از آنجائیکه شرکت کنندگان استفاده از هاپتیکنیت را راحت و آسان توصیف کردند، این فناوری امکان دارد در نهایت بتواند در برنامه های کاربردی فراتر از حقیقت مجازی مورد استفاده قرار بگیرد.
این پژوهش در مجله «Science Robotics» به چاپ رسید.
منبع: تجهیزات جانبی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب